Η ΟΜΟΝΟΙΑ μπήκε στη δεκαετία του 70, ως εξέχουσα πλέον δύναμη στο χώρο του ποδοσφαίρου μας και έδειχνε έτοιμη να μεγαλουργήσει. Όπως και έγινε. Τη περίοδο 1971-1972, η ομάδα μας κατακτά μετά από σκληρή μάχη με την ΕΠΑ, το 3ο της πρωτάθλημα. Στις 18 Ιουνίου του 1972, καταγράφηκε μία άλλη ιστορική στιγμή. Στο ΓΣΠ, η ΟΜΟΝΟΙΑ κέρδισε στον τελικό κυπέλλου τον Πεζοπορικό με 3-1 και κατέκτησε το πρώτο της νταμπλ.

Ήταν μία αφετηρία ανεπανάληπτων θριάμβων που ακολούθησαν. Μέχρι και το τέλος της δεκαετίας η ΟΜΟΝΟΙΑ κυριάρχησε απόλυτα στο Κυπριακό ποδόσφαιρο κατακτώντας το νταμπλ το 1974 και κάνοντας ρεκόρ κατάκτησης συνεχών πρωταθλημάτων (1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979). Το προσωνύμιο «Βασίλισσα» της ανήκε δικαιωματικά. 

Η ομάδα μας έπαιξε στην Α’ Εθνική την περίοδο 1972-73, ως πρωταθλήτρια Κύπρου της προηγούμενης περιόδου. Οι πιο παλιοί θυμούνται νοσταλγικά τα παιχνίδια αυτά και ειδικά στο κατάμεστο παλιό ΓΣΠ, παρόλο που η Ομόνοια είχε την ίδια τύχη με τις ομάδες μας που είχαν πάρει μέρος προηγουμένως στην Α’ Εθνική. Σε πολλά παιχνίδια η διαιτησία είχε βάλει το χέρι της σε βάρος της Ομόνοιας, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του Ν. Ζλατάνου, στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, στην Αθήνα. Η Ομόνοια ξεκίνησε εντυπωσιακά και είχε προηγηθεί 0-2, όμως τη μεγάλη έκπληξη απέτρεψε ο διαιτητής, που βοήθησε τον ΠΑΟ να κερδίσει με 4-2. Η Ομόνοια είχε πάρει τη 18η και τελευταία θέση στην τελική κατάταξη, έχοντας 43 βαθμούς, ενώ πιο πάνω της ήταν τα Τρίκαλα με 53β. Σε 34 αγώνες (το σύστημα βαθμολογίας ήταν 3-2-1), η Ομόνοια πέτυχε μια νίκη, 7 ισοπαλίες και δέχθηκε 26 ήττες, έχοντας μάλιστα και τον χειρότερο συντελεστή τερμάτων (22-71). Εντός έδρας πέτυχε τη μοναδική της νίκη επί της Καβάλας με 1-0, ενώ πήρε 4 ισοπαλίες και δέχθηκε 12 ήττες. Εκτός έδρας πήρε μόνο 3 ισοπαλίες και δέχθηκε 14 ήττες.