Αυτή η χρονιά αποτέλεσε και τη μεγάλη καθιέρωση της Ομόνοιας ως μεγάλη ομάδα αφού στη διάρκεια της σεζόν αναδείχθηκε σε συγκρότημα κλάσης πετυχαίνοντας για 3η συνεχή χρονιά νταμπλ. Κατέκτησε ξανά αήττητη το πρωτάθλημα χωρίς καμιά απώλεια επιτυγχάνοντας το απόλυτο.

Κύριο χαρακτηριστικό της λαοφιλούς πλέον Ομόνοιας ήσαν οι μεγάλες  και άνετες νίκες της, που της έδωσαν νέο κίνητρο, περισσότερη αίγλη, αλλά και το στίγμα της μεγάλης ομάδας που άρχισε να γίνεται θρύλος, είδωλο και λατρεία στο μεγάλο κόσμο της που τη συνόδευε κάθε Κυριακή. Η έδρα της στη Λευκωσία το γήπεδο Γκόουλ, ήταν πάντα γεμάτο από φιλάθλους και με είσοδο ένα σελίνι, οι εισπράξεις έφθαναν τις 200-250 λίρες σε κάθε αγώνα, κάτι που αντιστοιχούσε σε 4-5 χιλιάδες εισιτήρια ανά αγώνα.

Αν σκεφθεί κάποιος ότι το 1950 ο κόσμος που παρακολουθούσε ποδόσφαιρο δεν ξεπερνούσε τους χίλιους ανά αγώνα μπορεί να διανοηθεί το μέγεθος του ενδιαφέροντος των αγώνων της Ομόνοιας. Όταν μάλιστα η Ομόνοια έδιδε αγώνες ντέρμπι ή με αγγλικές ξένες στρατιωτικές ομάδες οι φίλαθλοι έφθαναν μέχρι και τις 10 χιλιάδες. Στο πρωτάθλημα της περιόδου 1950-51 η Ομόνοια ήταν νικήτρια και στα 10 παιγνίδια του πρωταθλήματος παίρνοντας 20 βαθμούς σημειώνοντας 52 τέρματα με μέσο όρο 5,2 ανά αγώνα.

Πηγή: Βιβλίο Πενήντα χρόνια Ομόνοια – Μισός αιώνας δόξας (1998)