Την χρονιά αυτή οι Άγγλοι διέταξαν το κλείσιμο των σταδίων της Λευκωσίας και αυτή η απόφαση χώρισε το πρωτάθλημα στα δύο. Η ΚΟΠ οργάνωσε το «παραλιακό πρωτάθλημα» ενώ στη συνέχεια όταν άνοιξαν τα στάδια της Λευκωσίας μπήκαν όλοι σε κανονική διοργάνωση.

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι στο τέλος της χρονιάς η ΚΟΠ αποφάσισε να μην υποβαθμίσει την τελευταία ομάδα του πρωταθλήματος (το ΑΠΟΕΛ) λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που επικρατούσαν. Η απόφαση αυτή έγινε αποδεκτή και από τα άλλα σωματεία.

Η Ομόνοια με τον Αυστριακό Χουγκενχούιζεν στο πηδάλιο τερμάτισε 3η ισοβαθμώντας με τον Πεζοπορικό που είχε καλύτερο συντελεστή τερμάτων. Το τριφύλλι πέτυχε 8 νίκες, 5 ισοπαλίες και 3 ήττες πέτυχε 34 τέρματα και δέχθηκε 27. 

Η χρονιά αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί για την Ομόνοια ως χρονιά ανακατατάξεων αφού έκαναν την εμφάνιση τους νέα ταλέντα οι οποίοι αξιοποιήθηκαν στη συνέχεια από τον αναμορφωτή της Ομόνοιας Γερμανό προπονητή Καρλ Βίγκλερ.

Πηγή: Βιβλίο Πενήντα χρόνια Ομόνοια – Μισός αιώνας δόξας (1998)