Με κορμό τη μεγάλη ομάδα που κέρδισε το πρωτάθλημα την προηγούμενη χρονιά η Ομόνοια ξεκίνησε με όλες τις προϋποθέσεις να επαναλάβει τον θρίαμβο του 60-61 και να κατακτήσει το δεύτερο της τίτλο. Στην ομάδα προστέθηκαν και οι Κάττος, Δρόσος, Ασσιώτης και Κοντός.

Το ενδεχόμενο της επανάληψης της κατάκτησης του πρωταθλήματος χάθηκε αφού η ομάδα δέχθηκε τρεις ήττες σε ισάριθμους αγώνες κατά την έναρξη του πρωταθλήματος και τέθηκε εκτός μάχης. Επίσης, κάτι άλλο που δεν αξιοποίησε η ομάδα μας τότε ήταν η πείρα που αποκόμισαν οι παίκτες μετά την περιοδεία σε Σοβιετική Ένωση και Βουλγαρία όπου έδωσε αρκετά φιλικά με καλά αποτελέσματα.

Στον Β’ γύρο η ομάδα παρουσιάστηκε βελτιωμένη αλλά ο καταστροφικός Α’ γύρος δεν τους επέτρεψε να επαναλάβουν τον θρίαμβο της προηγούμενης χρονιάς. Συγκεκριμένα στον Α’ γύρο η Ομόνοια δέχθηκε πέντε ήττες σε δώδεκα αγώνες και αυτό της στοίχησε αρκετά. Το γεγονός ότι τελικά κατάφεραν να τερματίσουν δεύτεροι τέσσερις βαθμούς πίσω από την Ανόρθωση αυτό λέει πολλά. Πέραν από αυτό η υποστήριξη προς την Ομόνοια αυξανόταν δραματικά και ήταν την χρονιά αυτή που δίπλα από το Ομόνοια προστέθηκε από τους δημοσιογράφους η λέξη λαοφιλής.

Κύπελλο
Ούτε στο Κύπελλο τα κατάφερε η Ομόνοια εκείνη τη χρονιά αφού αποκλείστηκε από την Ανόρθωση με 0-1. Στους δύο πρώτους αγώνες κέρδισε την Καιτζάκ με 11-2 και την Αναγέννηση Λάρνακας με 7-0.

Πηγή: Βιβλίο Πενήντα χρόνια Ομόνοια – Μισός αιώνας δόξας (1998)