Τα γεγονότα του πραξικοπήματος και της εισβολής του 1974 σημάδεψαν την ποδοσφαιρική περίοδο 1974-75. Η προσφυγιά, η αποδιοργάνωση της κοινωνίας σε αρκετούς τομείς, η οικονομική εξαθλίωση του κυπριακού λαού, ήταν φυσικό να επηρεάσουν και τα αθλητικά σωματεία της Κύπρου. Η διοργάνωση του πρωταθλήματος υπήρξε προβληματική, αλλά τελικά έγινε κατορθωτή (το πρωτάθλημα άρχισε τέλος Νοεμβρίου του 1974) χάρη στη θετική στάση της ΚΟΠ και των σωματείων.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες η Ομόνοια, η οποία έχασε το αθλητικό της κέντρο στη Μια Μηλιά, καθώς επίσης και όλο το αθλητικό της υλικό, έστησε κατά ζηλευτό τρόπο την ποδοσφαιρική της ομάδα που στην πορεία του πρωταθλήματος αποδείχθηκε η πιο σταθερή και κατάφερε να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Κύπρου για τέταρτη φορά στην ιστορία της.

Προπονητής της ήταν ο παλαίμαχος ακούραστος στρατιώτης του σωματείου Ανδρέας Κωνσταντίνου (Έσσο), ο οποίος κατάφερε να θέσει από την αρχή του πρωταθλήματος την ομάδα στην πρωτοπορία και τη διατήρησε μέχρι τέλους.

Οι ομάδες που ακολουθούσαν, Παραλίμνι, Ολυμπιακός και Αλκή, αγωνίζονταν κυρίως για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Χαρακτηριστικό στοιχείο της περιόδου αυτής ήταν η φυγή του Σωτήρη Καιάφα στην Αφρική και η πετυχημένη αντικατάσταση του από τον νεαρό τότε Άνδρο Σάββα, ο οποίος κατάφερε να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 22 γκολ.

Την ίδια χρονιά προωθήθηκαν στην πρώτη ομάδα, οι νεαροί 17 χρονών τότε, ποδοσφαιριστές Νίκος Πατίκης, Χρίστος Μαυρής και Φίλιππος Δημητρίου, που προσέφεραν πολύ θετικές υπηρεσίες κοντά στους υπόλοιπους άσσους του τριφυλιού.

Συνοπτικά η Ομόνοια πέτυχε σε 26 αγώνες, 19 νίκες, πέντε ισοπαλίες και ηττήθηκε δύο φορές. Σημείωσε 70 τέρματα και δέχθηκε 14, συγκεντρώνοντας 43 βαθμούς.

Κύπελλο
Στο κύπελλο η Ομόνοια δεν προχώρησε με επιτυχία. Ίσος η επιτυχία του τίτλου της πρωταθλήτριας να έφερε τον εφησυχασμό και αποκλείστηκε από την ΕΝ Παραλιμνίου στον ημιτελικό με 4-7 στη διαδικασία των πέναλτι. Στην κανονική διάρκεια ο αγώνας έληξε 2-2.

Πηγή: Βιβλίο Πενήντα χρόνια Ομόνοια – Μισός αιώνας δόξας (1998)