- «Ούτε… προδότες είναι, ούτε… άπιστοι. Έτσι δεν τους παρουσιάζουν όσοι κρατάνε… ελληνόμετρο στο χέρι;»
- «Παρόμοια πράγματα είχαν γίνει όταν το πράγμα λειτουργούσε μόνο αντίστροφα. Γιατί από κει υπάρχουν άλλοι που κρατάνε… τουρκόμετρο».
- «Στο πρωτάθλημα των κατεχομένων (Α' Κατηγορία) αγωνίζονται 16 ομάδες. Εχουν το δικαίωμα να έχουν στις τάξεις τους δυο ξένους και ένα Ελληνοκύπριο ποδοσφαιριστή. Οι Τούρκοι θεωρούνται ξένοι».
Θυμάστε τις έντονες αντιδράσεις που ξέσπασαν πέρσι όταν έγινε γνωστό πως Ελληνοκύπριοι αγωνίζονται σε ποδοσφαιρικές ομάδες στα κατεχόμενα; Και τι δεν είχαν ακούσει για την πράξη τους. Συν βέβαια τις κατ’ αυτών απειλές.
Το θέμα με τον καιρό… ξεθώριασε. Όχι ότι αυτοί που τους κατέκριναν έχουν… χωνέψει την πράξη τους, αλλά για τον απλούστατο λόγο: Η ζωή δεν σταματά. Όπως λέει και ο Αμερικανός ποιητής Ρόμπερτ Φροστ, «Όλα όσα έχω μάθει για τη ζωή συνοψίζονται σε τρεις μόνο λέξεις: Η ζωή συνεχίζεται».
Η ζωή δεν είναι η απλή ύπαρξη. Είναι οι επαφές μεταξύ των ανθρώπων. Επαγγελματικές, φιλικές, αθλητικές και γενικότερα κοινωνικές.
Άλλωστε, πέρα από αποφάσεις πολιτικών και θέσπισης κανόνων λειτουργίας για το ομοσπονδιακό κράτος που ενδεχομένως θα προκύψει μέσα από μια λύση, η δυναμική του κόσμου και η θέληση για ομαλή συμβίωση των δύο κοινοτήτων είναι αυτή που εν πολλοίς θα στηρίξει τη διαδικασία επανένωσης της πατρίδας μας.
Αυτή τη δυναμική που είδαμε τον Απρίλιο του 2003 όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα. Αυτή τη δυναμική που δημιουργούν οι άνθρωποι αγωνιζόμενοι, δημιουργώντας το μέλλον μαζί. Ζητώντας να ζήσουν όπως ζούσαν τόσα χρόνια πριν, χωρίς να είναι χωρισμένοι βίαια στον «Βορρά» και το «Νότο». Χωρίς ξένους στρατούς κατοχής, ειρηνικά και αγαπημένοι.
Αυτή τη στιγμή στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα των κατεχόμενων περιοχών αγωνίζονται τέσσερις Ελληνοκύπριοι. Παίζουν ποδόσφαιρο. Ούτε, ίσως, συνειδητοί επαναπροσεγγιστές δεν είναι. Αλλά σίγουρα ούτε… προδότες είναι, ούτε… άπιστοι. Έτσι δεν τους παρουσιάζουν όσοι κρατάνε… ελληνόμετρο στο χέρι;
Παρόμοια πράγματα άλλωστε είχαν γίνει όταν το πράγμα λειτουργούσε μόνο αντίστροφα. Γιατί από κει υπάρχουν άλλοι που κρατάνε… τουρκόμετρο.
Όταν Τουρκοκύπριοι ποδοσφαιριστές θέλησαν κατά καιρούς να αγωνιστούν στις ελεύθερες περιοχές, τα ίδια είχαν γίνει. Οι αδελφοί Σαμπρί και Ραΐφ Σελντέν, που το 2002 αρχικά προσπάθησαν να ενταχθούν στην Ανόρθωση και μετά στην ΑΕΚ… χάθηκαν στο δρόμο. Ο Αλί Ιμάμ που ήλθε το 2003 δεν έμεινε για πολύ, λόγω πιέσεων που ασκούνταν από το κατοχικό καθεστώς και τους σοβινιστικούς κύκλους. Ο Ιμάμ τιμωρήθηκε τότε με διαγραφή από τα μητρώα της «Τουρκοκυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου».
Οι Ελληνοκύπριοι ποδοσφαιριστές που εντοπίσαμε να αγωνίζονται στο πρωτάθλημα των κατεχόμενων περιοχών είναι:
- Ο Στέλιος Κίττος (10.1.79) που αγωνίζεται στην ομάδα της Λεύκας, η οποία κατατάσσεται στην έβδομη θέση στο βαθμολογικό πίνακα. Αγωνίζεται στη θέση του κεντρικού αμυντικού και έχει αγωνιστεί και στα πέντε ματς που έχουν γίνει μέχρι τώρα στο «πρωτάθλημα».
- Ο Παύλος Φιλίππου (2.1.90) με μητέρα από το Σουδάν, αγωνίζεται στην πιο γνωστή τουρκοκυπριακή ομάδα, την Τσετίνκαγια (μέτρησε ένα πρωτάθλημα και δύο κύπελλα Κύπρου, πριν το ‘55). Αγωνίζεται στο χώρο του κέντρου και έχει παίξει στα τέσσερα από τα πέντε παιχνίδια της ομάδας του που είναι στην τέταρτη θέση.
- Ο Ματθαίος Ανδρέου (22.7.91) είναι τερματοφύλακας και αγωνίζεται στην Τουρκ Οτζαί Λεμεσού, που εδρεύει στην Κερύνεια. Η ομάδα βρίσκεται στη 15η θέση του πίνακα. Ο ποδοσφαιριστής έχει αγωνιστεί σε τρία από τα πέντε ματς.
- Ο Γιώργος Δημητρίου (8.8.90) αγωνίζεται στην Γκενσλέ Μπιρλιγκί που αποτελείται από Σκαλιώτες Τουρκοκύπριους και εδρεύει στο Τρίκωμο. Είναι στην πέμπτη θέση. Ο Ελληνοκύπριος παίκτης έχει αγωνιστεί και στα δυο ματς.
Στο «πρωτάθλημα» των κατεχομένων (Α’ Κατηγορία) αγωνίζονται 16 ομάδες. Έχουν το δικαίωμα να έχουν στις τάξεις τους δυο ξένους και ένα Ελληνοκύπριο ποδοσφαιριστή. Οι Τούρκοι θεωρούνται ξένοι. Το επίπεδο (έχουμε παρακολουθήσει παιχνίδια) είναι πολύ χαμηλό. Οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές μόλις και μετά βίας αγωνίζονται στη Β’ Κατηγορία της ΚΟΠ.
Με εξαίρεση το αθλητικό συγκρότημα «Ατατούρκ» στα βόρεια της Λευκωσίας, οι υπόλοιπες αθλητικές εγκαταστάσεις θυμίζουν γήπεδα μικρότερων κατηγοριών των ελεύθερων περιοχών.
Το θέμα της ποδοσφαιρικής ενοποίησης ανάμεσα στο αναγνωρισμένο παγκοσμίως ποδόσφαιρο της Κυπριακής Δημοκρατίας με το τουρκοκυπριακό, το οποίο ζει απομονωμένο από την παγκόσμια κοινωνία του ποδοσφαίρου από το 1955, έχει αφεθεί στα συρτάρια.
Θυμίζουμε ότι τον Νοέμβριο του 2013 σε συνάντηση αντιπροσωπείας της ΚΟΠ με την «Τουρκοκυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου» στη Ζυρίχη, προεδρεύοντος του πρόεδρου της FIFA, κ. Γιόζεπ Μπλάτερ, και παρόντος του προέδρου της UEFA, Μισέλ Πλατινί, υπογράφηκε συμφωνία που χαρακτηρίστηκε από την ΚΟΠ ως προσωρινή διευθέτηση με βασική αρχή πως η ΚΟΠ, ως μέλος της ΟΥΕΦΑ και της ΦΙΦΑ, είναι η υπεύθυνη Αρχή για την οργάνωση, τη διαχείριση και τον έλεγχο του ποδοσφαίρου στην Κύπρο.
Ίσως εμφανιστεί όμως μια και καλή η ποδοσφαιρική ενοποίηση ως μέρος του όλου. Αν βέβαια μέσα από τον εντατικό διάλογο που γίνεται αυτόν τον καιρό, και τα δημοψηφίσματα που θα ακολουθήσουν, οι δυο κοινότητες συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να περπατήσουν σε άλλο δρόμο. Γιατί με το δρόμο που ακολουθούν εδώ και πολλές δεκαετίες… έχουν χαθεί.
Π.Α. (Πηγή: http://dialogos.com.cy/).