Θυμάστε τους δίσκους βινυλίου, (λέξη που στριφογυρίζει στο μυαλό κάθε παραδοσιακού μουσικόφιλου), που βάζαμε και ακούγαμε μουσική στο πικάπ, τα χρόνια τα παλιά; «Βάλε κάτι να παίξει στο πικάπ». Έτσι δεν λέγαμε; Όταν κολλούσε η βελόνα, έλεγε τα ίδια και τα ίδια.

Η φετινή Ομόνοια έχει γίνει σαν το πικάπ που κολλάει η βελόνα. Λέει συνέχεια τα ίδια. Από την αρχή της σεζόν, παίζει ακριβώς με τον ίδιο απαράλλακτο τρόπο και δεν λέει να τον αλλάξει.

Από την αρχή του πρωταθλήματος, μπαίνει σαν υπνωτισμένη στο γήπεδο χωρίς να αντιδρά στις συνθήκες του αγώνα. Οι ποδοσφαιριστές, με εμφανέστατα σημάδια κακής ψυχολογίας, δίνουν την εντύπωση ότι δεν «συμμετέχουν» στο παιχνίδι και ότι περιμένουν απλώς να σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη και να πάνε στα αποδυτήρια. Λες και δεν έχουν κίνητρο. Και βέβαια όλα αυτά δίνουν στον κόσμο της ομάδας, που έχει φθάσει στα όρια του, την εικόνα μιας ομάδας που δεν έχει προοπτική.

Με εννέα αγωνιστικές να έχουν περάσει στο πρωτάθλημα, η Ομόνοια είναι στην πέμπτη θέση του βαθμολογικού πίνακα, στους 15 βαθμούς. Δέκα ολόκληρους βαθμούς μακριά από την κορυφή, πέντε από την τέταρτη Ανόρθωση και τον τρίτο Απόλλωνα. Αν δε η Νέα Σαλαμίνα κερδίσει σήμερα τον Άρη, τότε την προσπερνά στη βαθμολογία και την φέρνει στην έκτη θέση του πίνακα.

Η συνεδρία του ΔΣ της Ομόνοιας είναι καθορισμένη για αύριο Τρίτη, με την πιθανότητα να μεταφερθεί για σήμερα. Αντικείμενο της, η νέα αποτυχία. Πέρα από το αγωνιστικό, φυσικά και θα απασχολήσει τα μέλη του ΔΣ η έντονη αντίδραση του κόσμου, που χθες έστρεψε τα πυρά του κατά πάντων.  Θα σηκωθεί η βελόνα από το δίσκο;