Το 2004, κατά την πρώτη θητεία/προεδρία του Δώρου Σεραφείμ, που διήρκησε μέχρι το 2008, είχε παρουσιαστεί master plan και προκαταρκτικά σχέδια για γήπεδο 30.000 θέσεων, κόστους 10.000.000 λιρών, στην περιοχή Χαλεπιανών στο Τσέρι. Τα σχέδια εκπόνησε ο Αυστριακός αρχιτέκτονας Άλμπερτ Βίμερ (Albert Wimmer), που σχεδίασε επίσης την Αρένα του Σάλτσμπουργκ, γνωστή ως Red Bull Arena.
Το τεμάχιο γης στις Χαλεπιανές, όμως, το οποίο κόστισε 1.500.000 λίρες, φέρεται σήμερα να μην ανήκει στο σωματείο, ενώ ούτως ή άλλως δεν μπορεί να αξιοποιηθεί, αν δεν αλλάξει η πολεοδομική ζώνη, καθώς πρόκειται για γεωργικό τεμάχιο με πολύ χαμηλό συντελεστή δόμησης, μόλις 6%. Το Δεκέμβριο του 2005, η τότε διοίκηση Σεραφείμ είχε παραθέσει συνέντευξη τύπου για να εξαγγείλει επίσημα την πρόθεση της για ανέγερση γηπέδου στην τοποθεσία των Χαλεπιανών, όπου το σωματείο «κατέχει» ακίνητη ιδιοκτησία.
Σ' εκείνη τη συνέντευξη τύπου, είχε επίσης ανακοινωθεί η σύναψη συνεργασίας με την εταιρεία του Albert Wimmer, που εξειδικεύεται στην ανέγερση γηπέδων, ενώ παρουσιάστηκε τέλος και μια εντυπωσιακή μακέτα του προς ανέγερση έργου. Όσον αφορά στο θέμα του συντελεστή δόμησης, θα μπορούσαν να ενδεχομένως δοθούν χαλαρώσεις ώστε να προχωρήσει το έργο, κάτι που εμφανώς επεδίωξε να πετύχει η διάδοχη διοίκηση (2008-2012), στην οποία, τόσο ο Πρόεδρος Μιλτιάδης Νεοφύτου, όσο και ο Αντιπρόεδρος Στέλιος Μυλωνάς, είχαν εμπειρία και διασυνδέσεις, αφού ασχολούνταν επαγγελματικά με την οικοδομική βιομηχανία.
Η ύπαρξη, όμως, προνοιών για την ανέγερση ξενοδοχείου και εμπορικών καταστημάτων στο νέο γήπεδο από τη μια, αλλά και το μη ξεκαθάρισμα του πραγματικού ιδιοκτησιακού καθεστώτος του τεμαχίου γης στο Τσέρι, οδήγησαν την όλη προσπάθεια σε οριστικό ναυάγιο, μαζί με το όνειρο του κάθε Ομονοιάτη για την ανέγερση ιδιόκτητου σύγχρονου γηπέδου.
Δεδομένης της μεγάλης οικονομικής «τρύπας» του σωματείου, τόσο το master plan, όσο κυρίως η μακέτα του γηπέδου, θα παραμείνουν στην ιστορία μας ως αποτελεσματικά μέσα δημαγωγίας, ενώ η ταμπέλα στη συγκεκριμένη τοποθεσία, η οποία βρισκόταν εκεί, σε περίοπτη θέση, για πάνω από μια δεκαετία, μας θυμίζει καθημερινά ένα μεγάλο φιάσκο.